روز جهانی تبعیض از نوع نژادی

سازمان ملل ۲۱ مارچ را به عنوان روز جهانی تبعیض از نوع نژادی نام گذاری کرده است. و به بررسی برنامه ها و اقدامات صورت گرفته جهت برطرف نمودن تبعیض نژادی بخصوص در ارتباط با مردمان آفریقایی در سراسر دنیا  می‌پردازد.

علت نام گذاری برای این روز، این بوده که ۲۱ مارچ سال ۱۹۶۰ که معادل ۲ فروردین سال ۱۳۳۹ می باشد، ۶۹ نفر از افراد آفریقایی به صورت مسالمت آمیزی معترض به قوانین نژاد پرستانه ای بودند؛ که موجب محدودیت عبور و مروری در شهر شارپ ویل گشته بود. آنان به طرز بی رحمانه ای مور اصابت گلوله های پلیس نظام آپارتاید قرار گرفتند.

سازمان ملل بر این امر پافشاری دارد که تمامی افراد، آزاده پا به جهان می‌گذارند و دارای ارزش ها و حقوقی برابر هستند و تمامی آنها این توانایی را دارند که در جهت رشد و آسایش جامعه خود سهم و نقش به‌ بسزایی داشته باشند. طبق تازه ترین مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل، هر گونه افکار نظام یافته ای که بر اساس حس برتری نژادی باشد، از لحاظ علمی غلط و از لحاظ اخلاقی ناعادلانه و محکوم می باشد؛ چرا که برای جامعه خطرناک است. اینچنین افکار و اعتقاداتی که در جهت به اثبات رساندن برتری نژاد اقدامات غیر انسانی انجام می دهند، نبایستی پذیرفته گردد.

کشور آمریکا و تبعیض قائل گشتن نژادی

هر چند که آمریکا در دموکراسی جهانی خود را پرچمدار می داند، ولی حقایق اجتماعی که در آمریکا وجود دارد؛ نشان دهنده این است که بعضی قومها و نژادها به بدترین حالت ممکن، مورد تبعیض نژادی و قومی قرار گرفته اند. یک جامعه شناس آمریکایی به نام یان رابرتسون، در راستای شرحی از اوضاع وحشتناک سیاه پوستان آمریکایی در کتاب خود بیان می‌دارد که: هنوز در تمامی دنیا، تبعیض های نهادینه شده ای وجود دارد. تعداد بیشماری از سیاه پوستان در مناطقی سکونت دارند که غالبا سیاه پوست نشین می‌باشند. وجود سیاهان در ریف های بالای حکومت سیاسی، بسیار کم است. به طوری که در سال ۱۹۹۸ تنها سه درصد سیاه پوست عضو کنگره آمریکا بودند و هیچ کدام از فرمان داران یا سناتور ها سیاه پوست نبودند. نکته مهم تر از همه این است که اوضاع اقتصادی سیاه پوستان در مقایسه با سفید پوستان بدتر می باشد. در سال ۱۹۷۰، طبق آمار درآمد متوسط خانواده سیاه پوستان در مقایسه با خانواده سفیدپوستان نصف بوده است.

تبعیض قائل شدن در آفریقا

از زمانی که پای استعمارگران اروپایی به آفریقا باز شد، سرنوشت این ملت همانند ساکنین اولیه قاره آمریکا و یا دیگر جوامع مستعمره، به بردگی کشیده شد. مردمان سفید پوست اروپایی، با حمایت دولت های خود، بومی های آفریقایی را از بیشتر حقوقشان محروم نمودند و آنها را وادار به کارکردن در معدن و دیگر کارهای سخت و پرمشقت کردند. درست است که در آفریقای جنوبی، مردمان بومی آنجا با استقامت نشان دادن از خود، حکومت تبعیض نژادی را از بین بردند اما همچنان در سراسر قاره آفریقا، صنایع، زمین، پول و معادن و … در دسترس و اختیار مهاجران سفید پوست می باشد. آمریکا و سایر متحدان اروپایی که با این کشور دست یاری و پیمان علیه سیاه پوستان داده اند؛ هرگونه قیامی از سوی سیاه پوستان را با تبلیغ های وسیع و فشارهای روانی و سیاسی سرکوب می‌کنند.

هدف های مربوط به تبعیض از نوع نژادی

حمایت گران تبعیض از نوع نژادی که در ذات آنان وجدان کثیف و مریض، حس آز و زیاده خواهی نهادینه شده، جهت تسلط یافتن و اعمال نفوذ و قدرت داشتن بر دیگران، تغییر دادن شرایط به نفع خود، دست به خشونت نژادی زده اند. طرف مقابل را اجبار به پیروی از خود می‌کنند و حس خودخواهی و برتری از آرمان های دیگری است که فرمانده های تبعیض گرا و خشن به دنبال آن می‌باشند. یک مثال بارز از اعمال داشتن تبعیض از نوع نژادی، مربوط به کشور مظلوم فلسطین می باشد که حکومت اسرائیل، صاحبان اصلی را می‌کشد و با زور ثروت آنها را تصاحب می‌کند. حکومت اسرائیل، برای اجرای آرمان های شیطانی خود، همه وسایل و امکانات نفوذی و قدرت خود را جهت نابودی این کشور به کار گرفته است.

پیدایش نگرش نژاد پرستانه

بشر به دلیل برخی وابستگی ها؛ از جمله خون، سرزمین، نژاد و چیزهایی شبیه اینها، خودش را متمایز از دیگران می‌داند و به قومی خاص احساس تعصب و وابستگی دارد و تمام فکر و ذکر خود را در جهت فراهم سازی منافع آن قوم معطوف می‌دارد، ولو اینکه به زیان دیگران نیز باشد. تبعیض از نوع نژادی مراتب مختلفی دارد؛ علاقه مند بودن به قوم، سرزمین، ملیت چند نمونه از آن می باشد، نظام هایی از جمله صهیونیسم در فلسطین، نازیسم در آلمان و فاشیسم در ایتالیا و … که با توجه به باور برتری نژادی و حق سلطه یافتن بر افراد دیگر تشکیل شده ؛ از دستاوردهای خبیث تبعیض نژادی به شمار می آیند.

وطن دوستی و پرستش نژادی

وطن دوستی و وطن پرستی دو چیز کاملا متفاوت می باشند، وطن پرستی نوعی بیراهه است در حالی که وطن دوستی عامل رشد و توسعه وطن می باشد. اصل اساسی و مهم در کشورهایی که توسعه یافته اند؛ علاقه بسیار شدید مردمان آن به آداب، سنن، تاریخ و محدوده جغرافیایی کشورشان می باشد و بی شک در مملکتی که حس وطن دوستی در بین مردمانش وجود نداشته باشد، برای رشد و توسعه یافتن هیچ انگیزه و اشتیاقی وجود نخواهد داشت. به همین خاطر، بایستی میان میهن دوستی که امری پسندیده است، با وطن پرستی که مورد سرزنش واقع گشته، تفاوت قائل شد.

مفهوم نژاد پرستی از نظر امام سجاد علیه السلام

مفهوم نژادپرستی بدین معناست که فرد، گروه، حزب و یا قبیله، مورد قیاس راستی و نادرستی قرار بگیرد. صرفا دوستی با اقوام نماد نژادپرستی نمی باشد. از امام زین العابدین علیه السلام پرسیدند که معنای متعصب بودن و نژاد پرستی چه می باشد. ایشان در جواب فرمودند : اگر چنانچه فردی ظلم های قبیله و قوم خویش را بهتر از خوبی های قوم های دیگر بداند، پس شخصی متعصب می باشد؛  در نتیجه به خاطر این حالت،مسئولیت داشته، ولی محبت کردن به نزدیکان و خویشاوندان را تعصب داشتن نمی نامند، بلکه اگر چنانچه در امور خبیثانه و خشونت بار یاری نماید، فردی متعصب است.

شیطان به عنوان نخستین نژاد پرست

شیطان اولین کسی بود که احساس تعصب و استکبار در او به وجود آمد به طوری که برابر حضرت آدم فخر فروشی نمود و به خاطر همین موضوع، مورد نفرین خداوند واقع گشت و از رحمت الهی بی نصیب گشت. تمامی فرشته ها با توجه به‌ امر پروردگار در برابر حضرت آدم سجده نمودند، به جز شیطان که تکبر ورزید و کافر گشت و گفت: من را از آتشی که نورانی است آفریدی و انسان را از خاک کدر و تیره، پس چگونه سجده کنم. به طوری که حضرت علی علیه اسلام می‌فرمایند: غیرتی از نوع جهالت بر شیطان غلبه نمود. پس بر آدم فخر فروخت و به نوع خلقتش تعصب ورزید. در نتیجه دشمن خدا واقع شد و از پیشوایان متعصبان و متکبران به شمار گشت. شیطان پایه نژاد پرستی را بنا کرد. از این رو هر شخصی که نسبت به نژاد و قوم فخرفروشی نماید از پیروان و یاران شیطان محسوب می‌شود.

راهکار مبارزه کردن با تبعیض از نوع نژادی

آتش تعصب ورزی و تبعیض از نوع نژادی، تنها با اجرای اندیشه های عالمان، فرستادن گزارش های جهانی حقوق بشر خاموش نمی‌گردد. بلکه با توجه به وقایع و اسوه های تاریخی، راهکار کمک به بشر از آسیب های ناشی از نژادپرستی، زنده نگه داشتن مفهوم اخلاقی،بشری و ارزشی است و روش پیکار با تبعیض، زنده سازی ماهیت اصلی ذات بشر، در قالب باور به  خدا و مذهب است.

درگیری های ظاهری از دیدگاه اسلام

در برابر درگیری های ظاهری که در یک جامعه انسانی رخ می‌دهد؛ اسلام موضعی آموزنده دارد. از دیدگاه اسلام این مسئله همانند سایر پدیده های طبیعی دیگر می باشد. در کتاب قرآن مجید آمده که، اختلاف و دگرگونی در رنگ و زبان، علتی برای وجود یاد خدا می باشد. بدون اینکه به یک زبان و رنگ خاص، هیچ گونه امتیازی بدهد، آنها را از پدیده های بیشماری به حساب آورده که بایستی در آن‌ها تأمل و تفکر نمود. در کتاب آسمانی قرآن مجید آمده که : از نشانه های دیگر خداوند خلقت زمین و آسمان ها و تفاوت بین رنگ و زبان هاست. و این برای آن دسته از افرادی که اهل تفکر می باشد؛ از نشانه هاست. نگاه اسلام به تمامی انسان ها به این گونه است که گویا یک باغ بزرگ با تعداد بیشماری از گل های رنگارنگ و زیباست.

اعتبار و ضد اعتبار

نگاه اسلام به انسان ها از روی عنوان ها و رنگ پوست آنها نیست و اهمیتی به آنها نمی دهد، بلکه انسان ها را با اعتبار وجودشان می سنجد و آن را ملاک قرار می‌دهد. هر چیزی که رضای خداوند را همراه داشته باشد، اعتبار و ارزش محسوب می‌شود و خلاف آن ضد ارزش است. ارزش یا اعتبار به چیزی گفته می‌شود که خدا آن را دوست داشته باشد و ضد ارزش به چیزی می‌گویند که خداوند آن را غیر اخلاقی و زشت بداند. خداوند در آیه های قرآن مجید می فرماید: خدا توبه کنندگان را دوست می‌دارد. بی شک خدا مؤمنان را دوست دارد. خدا افراد نیکوکار را دوست می‌دارد. همچنین در آیه های دیگری می فرمایند: خدا ظالمان را دوست ندارد. خدا متجاوزان را دوست نمی‌دارد و …

به امید دنیایی دور از تبعیضات نژادی