روز زبان انگلیسی 3 اردیبهشت 1402

خاستگاه زبان انگلیسی در حدود سال ۴۵۰ بعد از میلاد آغاز شد، زمانی که قبایل آلمانی به انگلستان قرون وسطی حمله کردند. آن‌ها به زبانی صحبت می‌کردند که شبیه به محلی بود که به آن حمله کردند. این زبان به انگلیسی قدیم تکامل یافت و نام خود را از Angles، یکی از قبایل آلمانی که در انگلستان ساکن شدند، گرفت. نام این قبیله از شبه جزیره آنجل یا آنگلیا در نزدیکی دریای بالتیک گرفته شده است.

زبان‌های فریزی و انگلیسی باستان به هم مرتبط هستند، اگرچه واژگان انگلیسی باستان تحت تأثیر چندین زبان ژرمنی، به‌ویژه نورس، و به‌طور قابل‌توجهی از فرانسوی، لاتین و دیگر زبان‌های رومی بود. توسعه زبان انگلیسی بیش از ۱۴۰۰ سال طول کشید. از لهجه‌های انگلیسی باستان یا لهجه‌های آنگلوساکسون (آلمانی) که قبایل آنگلوساکسون (ژرمنی) در قرن پنجم به انگلستان آوردند، شروع شد.

در اواخر قرن یازدهم، زبان انگلیسی میانه زمانی آغاز شد که نورمن‌ها انگلستان را فتح کردند، جایی که زبان فرانسوی تأثیر خود را بر انگلیسی باستان اعمال کرد. اولین نسخه از انگلیسی مدرن در قرن پانزدهم آغاز شد، زمانی که چاپخانه به لندن معرفی شد و کتاب مقدس کینگ جیمز چاپ شد. این دوره همچنین آغاز تغییر واکه بزرگ بود.

آنگلوساکسون یا انگلیسی قدیم، که قدیمی‌ترین شکل زبان انگلیسی است که امروزه می‌شناسیم، ترکیبی از گویش‌های مختلف با ریشه ژرمنی دریای شمال است. لهجه‌هایی بودند که توسط سه قبیله – جوت‌ها، ساکسون‌ها و آنگل‌ها صحبت می‌کردند، که قبلاً در مناطق جنوب سوئد، یوتلند، نیدرزاکسن و فریزیا ساکن بودند.

فروپاشی اقتصاد روم در قرن پنجم، قبایل آلمانی را قادر ساخت تا در مناطقی از بریتانیا مستقر شوند. در قرن هفتم، زبان آنگلوساکسون جایگزین لاتین و بریتونی رایج شد که یک زبان سلتی بود.

انگلیسی کهن

چهار گویش شامل انگلیسی باستان ساکسونی، نورثومبریایی، مرسی و آنگلیایی است. کینگ آلفرد، وست ساکسون را به گویش استاندارد برای شکل نوشتاری این زبان تبدیل کرد. در توسعه لهجه‌های مدرن، نورثومبریایی خاستگاه اسکاتلندی است و انگلیسی مدرن اساساً بر اساس گویش مرسی است.

انگلیسی قدیم به فریزی قدیم نزدیک‌تر است، در حالی که دستور زبان آن بیشتر شبیه آلمانی مدرن بود، اما انگلیسی زبانان امروزی برای درک انگلیسی قدیمی مشکل دارند.

انگلیسی متوسط

از قرن هشتم تا دوازدهم، انگلیسی قدیم شروع به تبدیل شدن به انگلیسی میانه کرد، که بسیاری از مردم آن را با شروع فتح انگلستان توسط ویلیام فاتح مرتبط دانستند. با این حال، توسعه بیشتر زبان از قرن سیزدهم تا اواسط قرن پانزدهم آغاز شد.

تماس دائمی انگلیسی باستان با نورس قدیم بر توسعه زبان اصلی به ویژه در منطقه یورک تأثیر گذاشت. تأثیر انواع نورس امروزه هنوز مشهود است. در سال ۱۰۶۶ هنگامی که نورمن‌ها بر انگلستان غلبه کردند، زبان انگلیسی باستان یا آنگلوساکسون که تحت تأثیر نورس بود با نورمن قدیم آشنا شد که به نسخه مدرن فرانسوی مربوط می‌شد.

سرانجام زبان آنگلو نورمن را به وجود آورد. اشراف و نخبگان کسانی بودند که معمولاً به زبان نورمن صحبت می‌کردند در حالی که آنگلوساکسون زبان افراد طبقات اجتماعی پایین‌تر شد. بنابراین، زبان نورمن کلمات مرتبط با لایه‌های اجتماعی بالا، قانون‌گذاری و سیاست را به کار می‌برد. زبان آنگلو نورمن تا قرن دوازدهم به طور کامل توسعه یافت و تا قرن شانزدهم مورد استفاده قرار گرفت.

انگلیسی مدرن

دوره ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰ شاهد تکامل زبان انگلیسی مدرن بود که شامل تغییر واکه بزرگ از ۱۳۵۰ تا ۱۷۰۰ نیز می‌شد. مشخصه این امر استانداردسازی زبان و ساده‌سازی عطف‌های موجود بود.

زمانی که هنری پنجم پادشاه بود، زبان انگلیسی برجسته شد. این استاندارد در سال ۱۴۳۰ به استاندارد (Cancery Standard) تبدیل شد زیرا توسط دادگاه عالی وست مینستر برای اسناد رسمی استفاده می‌شد. هنگامی که چاپخانه در سال ۱۴۷۶ معرفی شد، زبان انگلیسی مدرن در اولین کتاب‌هایی بود که در لندن چاپ شد. گذشته از چاپ نسخه ترجمه شده کتاب مقدس (نسخه کینگ جیمز)، دوره‌ای بود که ویلیام شکسپیر و آثارش محبوب شدند.

انگلیسی مدرن در سراسر امپراتوری بریتانیا و کشورهایی که از قرن ۱۸ مستعمره آن شدند، گسترش یافت. عوامل متعددی مانند آموزش رسمی، هنر، دیپلماسی، فناوری، علم و تجارت به تبدیل شدن انگلیسی به زبان جهانی کمک کردند.

استفاده گسترده از زبان انگلیسی راه را برای بهبود ارتباطات در سطح بین المللی هموار کرد. مستعمرات سابق امپراتوری بریتانیا به کشورهای مستقلی تبدیل شدند که به استفاده از زبان انگلیسی ادامه دادند، البته با تأثیرات محلی، که منجر به راه‌های جدیدی برای صحبت کردن و نوشتن انگلیسی شد. استرالیا، برخی از مناطق آفریقا، هند و آمریکای شمالی و همچنین مناطق مختلف در سراسر جهان، زبان انگلیسی را پذیرفتند.

برخی از کشورهای جدیدی که از بریتانیا استقلال یافته‌اند، همچنان از زبان انگلیسی به عنوان زبان رسمی خود استفاده می‌کنند و در عین حال زبان‌های بومی خود را نیز به رسمیت می‌شناسند و استفاده می‌کنند. غالباً این یک تصمیم سیاسی بود، زیرا دولت‌های جدید می‌خواستند از ترجیح دادن به زبان‌های بومی اجتناب کنند.

قرن ۲۰ و ۲۱ شاهد افزایش نفوذ فرهنگی و اقتصادی ایالات متحده بود. جنگ جهانی دوم پایان یافت و ملت به عنوان یک ابرقدرت مطرح شد. گسترش این زبان نیز مدیون پخش بین المللی اخبار و نمایش‌های انگلیسی در سطح جهانی است.

انگلیسی مدرن کدگذاری هنجارهای دقیق را توسعه داد که به استاندارد تبدیل شد. از طریق انتشارات حمایت شده توسط ایالت و از طریق آموزش عمومی گسترش یافت. در بریتانیا، مجموعه استانداردی از مدل‌های استفاده و قراردادهای املایی زمانی که فرهنگ لغت زبان انگلیسی در سال ۱۷۵۵ توسط ساموئل جانسون منتشر شد، معرفی شد.

هفتاد و سه سال بعد، فرهنگ آمریکایی زبان انگلیسی توسط نوح وبستر منتشر شد. این تلاشی بود که انگلیسی آمریکایی مجموعه‌ای از هنجارها را داشته باشد که جدا از انگلیسی بریتانیایی باشد. تکامل دستوری زبان انگلیسی مدرن تقریباً کامل شده است. بسیاری از افعال در انگلیسی آمریکایی استاندارد شده و افعال نامنظم منظم‌تر هستند.

چند نقل قول معروف در رابطه با روز زبان انگلیسی

• روز زبان انگلیسی مبارک باشد برای تجلیل از این زبان شگفت انگیز با اشعار و داستان‌های انگلیسی سرو کله بزنید.
• ۲۳ آوریل نه تنها روز تولد یا سالگرد مرگ ویلیام شکسپیر است، بلکه روز زبان انگلیسی نیز هست. روز زبان انگلیسی بر شما مبارک.
• این روز برای بزرگداشت زبانی است که به همه کمک کرده تا به روشی مشترک با هم ارتباط برقرار کنند. روز زبان انگلیسی بر شما مبارک.
•  وقتی زبانی را جشن می‌گیرید، این روش جدیدی برای آموزش آن زبان خاص به دیگران است. روز زبان انگلیسی مبارک!

سخن پایانی

امیدواریم که از خواندن این مقاله لذت کافی را برده باشید. اگر این مقاله را دوست داشتید آن را با دوستان و آشنایان خود به اشتراک بگذارید و با این کار خود از ما حمایت کنید.