تاریخچه تلویزیون چیست و چه کسی آن را اختراع کرد؟

تاریخچه تلویزیون یکی از بهترین سرگذشت‌هایی است که تا به حال شنیده‌اید. تلویزیون به عنوان یک اثر بصری و سرگرم‌کننده همیشه برای مخاطبان جذاب بوده است. از تلویزیون‌های قدیمی تا به امروز که بسیار پیشرفته شده‌اند. شاید برای یکبار هم که شده از خود بپرسید تاریخچه تلویزیون چیست و چه کسی آن را اختراع کرده است. ما در این مقاله از سایت ایبک قصد داریم تا سیر تا پیاز تاریخچه تلویزیون و سرگذشت آن را برای شما عزیزان بازگو کنیم. با ما تا پایان این مقاله لذت‌بخش همراه باشید.

 سیر تا پیاز تاریخچه تلویزیون

اختراعات کمی به اندازه تلویزیون بر جامعه معاصر جهان تأثیر گذاشته است. قبل از سال ۱۹۴۷، تعداد خانه‌های دارای تلویزیون در جهان را می‌توان به ده هزار نفر اندازه‌گیری کرد. در اواخر دهه ۱۹۹۰، ۹۸ درصد خانه‌های جهان حداقل یک دستگاه تلویزیون داشتند و این تلویزیون‌ها به طور متوسط ​​بیش از هفت ساعت در روز روشن بودند. یک ایرانی معمولی (بسته به نظرسنجی و زمان سال) از دو و نیم تا تقریباً پنج ساعت در روز را صرف تماشای تلویزیون می‌کند. مهم است که نه تنها این زمان صرف تلویزیون می‌شود، بلکه صرف شرکت در فعالیت‌های دیگر، مانند خواندن، بیرون رفتن یا معاشرت نمی‌شود. در ادامه به مخترع و تاریخچه تلویزیون اشاره خواهد شد.

مخترع تلویزیون چه کسی بود؟

تلویزیون راهی برای ارسال و دریافت تصاویر و صداهای متحرک از طریق سیم یا از طریق هوا توسط کاتیودهای الکتریکی است. پیشرفت بزرگ در فناوری، توانایی ارسال صدا و تصاویر از طریق هوا بود. کلمه تلویزیون از پیشوند یونانی tele و کلمه لاتین vision یا دیدن از راه دور گرفته شده است. دوربین تلویزیون تصاویر را به کاتیودهای الکتریکی تبدیل می‌کند. این سیستم در طول کابل یا امواج رادیویی یا ماهواره به گیرنده تلویزیون ارسال شده و در آن‌جا دوباره به تصویر تبدیل می‌شود.

مانند بسیاری از اختراعات، توسعه تلویزیون به اختراعات قبلی بستگی داشت. بیش از یک نفر در توسعه تلویزیون، آن‌طور که امروزه می‌شناسیم، مشارکت داشتند. مردم در قرن نوزدهم شروع به آزمایش تلویزیون کردند. وقتی این سوال را می‌پرسید که چه کسی تلویزیون را اختراع کرد، ممکن است چند پاسخ متفاوت دریافت کنید.

در انگلستان در سال ۱۸۷۸، جان لاگی بیرد، دانشمند آماتور اسکاتلندی، اولین تصویر تلویزیونی را پس از سال‌ها کار، در سال ۱۹۲۶ با سیستم مکانیکی خود با موفقیت مخابره کرد. سیستم بیرد از یک دوربین مکانیکی متشکل از یک دیسک چرخان بزرگ، با مارپیچی از سوراخ‌هایی که پل نیپکو در سال ۱۸۸۴ ایجاد کرده بود، استفاده کرد. این فناوری مکانیکی قدیمی به سرعت با تلویزیون الکترونیکی برتر جایگزین شد.

تاریخچه تلویزیون در دستان فیلو فارنسورث

فیلو فارنسورث با موفقیت تلویزیون الکترونیکی را در سانفرانسیسکو در سال ۱۹۲۷ به نمایش گذاشت. فارنسورث در سن پانزده سالگی شروع به تصور روش‌هایی کرد که تلویزیون الکترونیکی می‌تواند کار کند. یک روز در حالی که در مزرعه در میان ردیف سبزیجات کار می‌کرد، الهام گرفت. او متوجه شد که یک تصویر را می‌توان با یک دوربین تلویزیونی ساده به یک سری خطوط برق تقسیم کرد. خطوط آنقدر سریع منتقل می‌شوند که چشم‌ها خطوط را با هم ادغام می‌کنند.

سپس یک گیرنده تلویزیونی با لوله اشعه کاتدی این خطوط را دوباره به تصویر تغییر می‌دهد. در ابتدا، تلویزیون فقط در سیاه و سفید در دسترس بود، آزمایشات با رنگ در دهه ۱۹۲۰ آغاز شد. با این حال، تا سال ۱۳۲۰ نمی‌توانستید تلویزیون رنگی بخرید.

فردیناند براون، برنده جایزه نوبل، لوله اشعه کاتدی را اختراع کرد. اساس این سیستم، تمام دوربین‌ها و گیرنده‌های تلویزیون مدرن است. ولادیمیر زوریکین تلویزیون را با اختراع یک دوربین کاملاً الکتریکی Iconoscope و یک گیرنده  Kinescope که هر دو از یک لوله پرتو کاتدی استفاده می‌کردند، بهبود بخشید. دیوید سارنوف، رئیس RCA و موسس شبکه تلویزیونی NBC، با استخدام Zworykin و خرید حقوق استفاده از کالبد شکافی تصویر Farnsworth در محصولات RCA، از اعتقاد قدرتمند خود به امکانات تلویزیون با پشتوانه مالی حمایت کرد.

تاریخچه تلویزیون از سال ۱۹۲۷

در سال ۱۹۲۷، در سن ۲۱ سالگی، فارنسورث نمونه اولیه اولین سیستم تلویزیون کاملاً الکترونیکی را تکمیل کرد. او به زودی خود را درگیر یک نبرد حقوقی طولانی با RCA یافت. او ادعا می‌کرد حق اختراع زووریکین در سال ۱۹۲۳ بر اختراعات فارنسورث اولویت دارد. اداره ثبت اختراع ایالات متحده در سال ۱۹۳۴ به نفع Farnsworth رای داد. فارنسورث در نهایت مجبور به پرداخت یک میلیون دلار هزینه مجوز به Farnsworth شد.

اگرچه از نظر بسیاری از مورخان به عنوان پدر واقعی تلویزیون، فارنسورث هرگز از اختراع خود درآمد بیشتری کسب نکرد. همچنین شکایت‌های تجدیدنظر اختراع از RCA مورد پیگیری قرار گرفت. او بعدها به سایر زمینه‌های تحقیقاتی از جمله شکافت هسته‌ای رفت و در سال ۱۹۷۱ با بدهی درگذشت.

فارنسورث، با قدرت بازاریابی شرکتش، در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال ۱۹۳۹، مردم را به طور گسترده‌ای به تلویزیون معرفی کرد. فارنسورث زیر چتر بخش پخش RCA، شرکت پخش ملی (NBC)، مراسم افتتاحیه نمایشگاه را پخش کرد.

تاریخچه تلویزیون در سال عصر نوین

در دهه ۱۹۸۰، دستگاه‌های ضبط ویدیویی خانگی به طور گسترده در دسترس قرار گرفتند. بینندگان توانایی ضبط و پخش مجدد برنامه‌ها و مهم‌تر از آن، اجاره و تماشای فیلم را در زمان‌هایی که خودشان انتخاب می‌کنند در خانه‌هایشان به دست آوردند. بازی‌های ویدیویی نیز در این دهه محبوبیت یافتند. به‌ویژه در میان جوانان، و تلویزیون، که به طور رسمی فقط محل سرگرمی‌های غیرفعال بود، به یک صفحه بازی رایانه‌ای پیچیده، متحرک تبدیل شد.

تعداد شبکه‌های کابلی در طول دهه ۱۹۸۰ افزایش یافت. سپس در دهه ۱۹۹۰ به دلیل بهبود فناوری کابلی و پخش مستقیم تلویزیون ماهواره‌ای کانال‌های در دسترس بینندگان را چند برابر کرد. با موفقیت شبکه فاکس و سپس ورود شبکه‌های UPN و WB، تعداد شبکه‌های پخش نیز افزایش یافت.

تاریخچه پیشرفت تلویزیون‌ها از زمان ساخت تا کنون

تاریخچه تلویزیون الکترومکانیکی

دانش آموز آلمانی پل گوتلیب نیپکو اولین سیستم تلویزیون الکترومکانیکی را در سال ۱۸۸۵ پیشنهاد و ثبت اختراع کرد. طراحی دیسک چرخان Nipkow به عنوان اولین شطرنج‌ساز تصویر تلویزیونی شناخته می‌شود. با این حال، تا سال ۱۹۰۷ بود که پیشرفت‌ها در فناوری لوله‌های تقویت‌کننده باعث عملی شدن طراحی شد. در همین حال، کنستانتین پرسکی در مقاله‌ای که برای کنگره بین‌المللی برق در نمایشگاه بین‌المللی جهانی پاریس در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ خوانده شد، کلمه تلویزیون را ابداع کرد. مقاله پرسکی به بررسی فن‌آوری‌های الکترومکانیکی موجود می‌پردازد و به کار نیپکو و دیگران اشاره می‌کند.

از سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۰، بوریس روزینگ و شاگردش ولادیمیر زووریکین یک سیستم تلویزیونی را به نمایش گذاشتند. این سیستم از یک اسکنر مکانیکی آینه درام در فرستنده و از لوله الکترونیکی براون ( لوله پرتو کاتدی ) در گیرنده استفاده می‌کرد. رزینگ در جریان انقلاب بلشویکی ۱۹۱۷ ناپدید شد. اما زوریکین بعدها برای ساخت تلویزیون الکترونیکی صرفاً برای RCA کار کرد. طراحی آن در نهایت ناقض حق ثبت اختراع توسط فیلو تیلور فارنزورث بود. یک سیستم تلویزیونی آنالوگ با اسکن مکانیکی برای اولین بار در فوریه ۱۹۲۴ در لندن توسط جان لوگی برد با تصویری از فلیکس گربه و تصویری متحرک توسط بیرد در ۳۰ اکتبر ۱۹۲۵ نمایش داده شد.

تلویزیون مکانیکی

اگرچه اکتشافات Nipkow ،Rosing ،Baird و دیگران خارق‌العاده بود. اما کمی از فناوری آن‌ها در تلویزیون مدرن استفاده می‌شود. تا سال ۱۹۳۴، تمام سیستم‌های تلویزیون الکترومکانیکی منسوخ شده بودند. Campbell-Swinton نامه‌ای به Nature در ۱۸ ژوئن ۱۹۰۸ نوشت و مفهوم تلویزیون الکترونیکی خود را با استفاده از لوله اشعه کاتدی که در سال ۱۸۹۷ توسط فیزیک‌دان آلمانی و برنده جایزه نوبل کارل فردیناند براون اختراع شده بود، توصیف کرد. او پیشنهاد استفاده از یک پرتو الکترونی در دوربین و گیرنده را داد. می‌توانستند آن را به صورت الکترونیکی برای تولید تصاویر متحرک هدایت کرد.

او در سال ۱۹۱۱ در مورد این موضوع سخنرانی کردو نمودارهای مدار را نشان داد. اما هیچ‌کس، از جمله سوئینتون، نمی‌دانستند که چگونه این طرح را تحقق ببخشد. حتی با وجود اینکه سیستم او هرگز ساخته نشد، لوله اشعه کاتدی هنوز هم تقریباً در تمام تلویزیون‌ها برای نمایش تصاویر تا به امروز استفاده می‌شود. تاریخچه تلویزیون بسیار هیجان‌انگیزتر از آنچه که تصور می‌کنید می‌باشد.

نقش فیلو فارنسورث در ساخت تلویزیون مکانیکی

تاریخچه تویزیون را می‌توان در فردی به نام فانسورث خلاصه کرد. یک سیستم کاملاً الکترونیکی برای اولین بار توسط فیلو تیلور فارنسورث در پاییز ۱۹۲۷ نشان داده شد. فارنسورث، یک پسر مزرعه مورمون از ریگبی، آیداهو ، برای اولین بار سیستم خود را در سن ۱۴ سالگی تصور کرد. او این ایده را با معلم شیمی دبیرستان خود در میان گذاشت، که نمی‌توانست دلیلی برای کار نکردن آن بیندیشد.

در سن ۲۱ سالگی، او یک سیستم کار را در آزمایشگاه خود در سانفرانسیسکو نشان داد. پیشرفت او تلویزیون را از اتکا به دیسک‌های چرخان و سایر قطعات مکانیکی رها کرد. تمام تلویزیون‌های لوله تصویر مدرن مستقیماً از طراحی او سرچشمه می‌گیرند.

از ولادیمیر زووریکین نیز به دلیل اختراع آیکونوسکوپ در سال ۱۹۲۳ و اختراع کینسکوپ به عنوان پدر تلویزیون الکترونیک یاد می‌شود. در سال ۱۹۲۹ طراحی او یکی از اولین طرح‌هایی بود که یک سیستم تلویزیونی را با تمام ویژگی‌های لوله‌های تصویر مدرن به نمایش گذاشت.

تلویزیون LED

اولین بازار برای دیوارهای LED، تاسیسات ثابت (عمدتا برای تابلوهای خرده فروشی و عمومی) و بازارهای اجاره (برای نمایشگاه ها و رویدادها) بود. بارکو پیشگام LED بود و اولین محصول خود را در سال ۱۹۹۸ عرضه کرد. Dlite کاشی بسیار قوی و قابل اعتمادی بود که هدف آن بازار نصب ثابت در فضای باز بود. همچنین در بازار اجاره نیز قابل استفاده بود. هر چند این محصول برای پرداختن به بازار دوم بسیار سنگین بود. بنابراین شرکت Ilite (2001) را توسعه داد. این پنل با گام های پیکسلی ۶، ۸، ۱۰ و ۱۲ میلی‌متر، موفقیت بزرگی برای برنامه‌های اجاره‌ای بود. همچنین استاندارد جدیدی را ایجاد کرد.

داستان LED در سال ۲۰۰۳ و با معرفی Barco Mipix آغاز شد. این راه حل به تنظیمات منحنی و سایر اشکال خلاق اجازه و کاربرد LED را به شدت گسترش می‌دهد. بارکو در ادامه به معرفی سیاه‌ترین LED جهان (سری NX) پرداخت. همچنین یک محصول بسیار انعطاف‌پذیر با ماژول‌های مجزا (۹ در یک قاب) بود که آن را قادر می‌سازد در ردیف‌ها یا ستون‌های کوچک قرار بگیرد. در سال ۲۰۰۹، سری NX ارتقا یافت و همچنین ۳ بعدی را در ۱۲۰ هرتز نشان داد.

تلویزیون‌های مدرن

در پاسخ به فشار دولت، صنعت تلویزیون تصمیم گرفت رتبه بندی برنامه‌های خود را در سال ۱۹۹۶ نمایش دهد. این رتبه بندی‌ها برای نشان دادن گروه‌های سنی که ممکن است برنامه‌ها برای آن‌ها مناسب باشند طراحی شده‌اند. TV-G (برای مخاطبان عمومی)، TV-PG (والدین) TV-14 (برای کودکان زیر ۱۴ سال نامناسب)، و TV-MA (فقط برای مخاطبان بالغ). در پاسخ به شکایات اضافی، همه شبکه‌ها به جز NBC سال بعد موافقت کردند که V (برای خشونت)، S (برای رابطه جنسی)، L (برای زبان دوره) و D (برای گفتگوی پیشنهادی) را به این رتبه‌بندی‌ها اضافه کنند.

در سال ۱۹۹۷ دولت فدرال به هر پخش کننده تلویزیونی ایالات متحده یک کانال اضافی داد تا تلویزیون با کیفیت بالا یا HDTV را در آن معرفی کند. انتقال اولیه این نوع تلویزیون با وضوح بالا، که در آن تصاویر بسیار واضح‌تر به نظر می‌رسند، در سال ۱۹۹۸ آغاز شد.

تلویزیون‌های استاندارد نمی‌توانند HDTV را دریافت کنند و احتمالاً باید تا سال ۲۰۰۶ جایگزین یا اصلاح شوند. زمانی که تلویزیون سنتی و با کیفیت پایین برنامه‌ریزی شده است که پخش برنامه‌ها به پایان برسد و پخش‌کننده‌ها کانال اصلی و غیر HDTV خود را به دولت بازگردانند. فرمت HDTV تایید شده در ایالات متحده، سیگنال‌های تلویزیونی را به صورت دیجیتالی ارسال می‌کند. این امر امکان هم‌گرایی بیشتر بین رایانه، اینترنت و تلویزیون را فراهم می‌کند.

امروزه تلویزیون‌ها با فناوری‌های OLED و QLED روانه بازار جهانی تلویزیون شده‌اند. این فناوری‌ها روز به روز در حال پیشرفت و گستردگی می‌باشد.

سخن پایانی

امیدواریم که از خواندن این مقاله لذت کافی را برده باشید. اگر این مقاله را دوست داشتید آن را با دوستان و آشنایان خود به اشتراک بگذارید و از ما حمایت کنید.